"Halloween" համար 2

էջ 4.
Մի քանի րոպեից տղան ծեծում էր եկեղեցու փակ, պողպատյա, ծանր դուռը, և, որովհետև ժամը ուշ էր, նա ստիպված եղավ սպասել: Վերջապես, մետաղյա դուռը ճռնչալով բացվեց, և նրա ետևից տղային նայեցին երեխայի զույգ աչքեր: Ամենայն հավանականությամբ, այդտեղ աշակերտողներից մեկն էր և մինչ նա կհասցներ ինչ-որ բան ասել, տղան հրեց դուռը և ներս մտավ:
-Հայտնիր քահանայապետին, որ այստեղ վիրավոր կա,-շուտ սկսեց նա, և մինչ մանուկը, ռարակուսած աչքերը կնոջ մարմնի վրա, հեռանում էր սրահից, տղան փորձում էր զսպել իրեն տիրացած դճոխային կրակների շոգն ու խավարը, որ մի քանի րոպեների ընթացքում հասցրել էին ամբողջովին տիրանալ հոգուն և մարմնին:
Մի քանի րոպե էր անցել, երբ սրահ մտան երկու սևազգեստ, տարիքավոր եկեղեցականներ և չորս-հինգ, բաց գույնի շորերով երիտասարդներ` առաջինների աշակերտները: Քահանաները շրջապատեցին Մարիամի մարմինը, մի երկու խոսք փոխանակեցին միմյանց մեջ և աշակերտների հետ դուրս տարան կնոջը եկեղեցու ներքին սենյակները: Երբ սրահ մտավ քահանայապետը, տղան, որ մինչ այդ քաշվել էր սենյակի խորքը, մոտեցավ, և եկեղեցական կարգերը չիմանալով, խոնարհումով բարևեց:
-Ինչպե՞ս է անունդ, տղաս,-քմծիծաղով սկսեց քահանայապետը:
-Արամ,-պատասխանեց երիտասարդը, չհասկանալով եկեղեցականի ժպիտի իմաստը:
-Ի՞նչ է պատահել կնոջը:
Տղան պատմեց ողջ եղելությունը:
-Դու ճիշտ ես վարվել: Իսկ չտեսա՞ր, թե ով է կրակել կամ էլի ինչ-որ մեկը տեսե՞լ է ձեզ,-խաղաղ հանգստությամբ հարցրեց եկեղեցականը:
-Չէ, չեմ կարծում: Ես շատ արագ հասցրի նրան այստեղ: Իսկ դուք կարո՞ղ եք օգնել կնոջը:
-Մենք կանենք ամեն ինչ, փրկելու նրան: Դու բարի գործ ես արել: Հիմա գնա և Տերը քեզ հետ: Այսուհետև, կինը գտնվում է եկեղեցու և Տիրոջ խնամքի ներքո, հանգիստ եղիր նրա համար:

էջ 12.
Ինչպես և ենթադրում էր համալսարանից դուրս գալուց, գինետունն այդ օրը լիքն է մարդկանցով: Բայց երիտասարդը ուշադրություն չդարձրեց նրանց վրա: Այնուամենայնիվ, կառավարիչը առանձին, գողտրիկ մի անկյունում տեղադրված սեղան գտավ երիտասարդի համար, և չէր հասցրել վերջինս տեղավորվել դրա շուրջ, երբ նրա դիմաց հայտնվեցին կարմիր գինով լի գավաթը և մրգով ափսեն:
Տղան գլխով արեց մատուցողին և տեղավորվեց, հանեց պայուսակի մեջ տեղադրված ակարգիչը բացեց էկրանը: Այն բաժանված էր երկու մասի` մի մասում Դանիելն էր, որ դուրս էր գալիս եկեղեցուց, մյուս կեսում Արամն էր, որ քայլում էր նույն գինետունը, որտեղ գտնվում էր տղան: Երբ Արամը ներս մտավ և տեղ զբաղեցրեց երիտասարդի դիմաց, նրա աչքերը միայն անսպասելիություն էին արտահայտում: Այդ նկատեց նաև տղան և սկսեց.
-Հիմա քաղաքում ձեր համար վտանգավոր է: Մի քանի օրից ձեզ կհայտնաբերեն այստեղ, ուստի պետք է հեռանալ:
Խոսացողը դեռ չէր վերջացրել ասելիքը, երբ Արամն ընդհատեց նրան.
-Ես այստեղ հարազատ մարդ ունեմ, ինձ սիրելի, կարող են նրանք վնասել նրան:
-Հիմա նրանց պետք եք միայն դու և Մարիամը, իսկ աղջիկը ոչ մի վտանգ չի ներկայացնում, համենայն դեպս, այդպես է լինելու մոտ ժամանակներս: Հետագայում, եթե ինչ-որ բան փոփոխվի, մենք կպաշտպանենք նրան:
-Իսկ տոհմականը կարո՞ղ է նրա հետքը վերցնել:
-Ինչքան քիչ մարդ իմանար քո կապի մասին աղջկա հետ, այնքան, հիմա, ապահով կլինի նրա համար: Ապահովության համար, նաև, մոտ ժամանակներս կապի մեջ մի եղիր նրա հետ:
Գնա, հիմա, հավաքիր անհրաժեշտը, վերցրու Մարիամին` նա դեռ թույլ է և հոգածության կարիք ունի: Մեկ ժամվա ընթացքում ես կհայտնեմ, թե որտեղ է սպասելու մեքենան` ձեզ այստեղից հեռացնելու համար:
-Ինչքա՞ն ժամանակ է այդ ամենը տևելու,-փոքր ընդմիջումից հետո հարցրեց Արամը, հույս ունենալով, գեթ մեկ լավ լուրի:
-Առայժմ չեմ կարող այդ հարցին պատասխանել:

էջ 16.
Շքեղ լուսավոր սենյակում, որտեղ պետք է կայանար դատը, նա կանգնած էր փայտից պատրաստված, փայլուն, կարմիրին տվող գույնի պատվանդանի ետևում, սենյակի պատերի տակ շարված էին ժելեանման, անձև ու անչափ, բաց գույնի արարածներ, որոնց մարմինը, երկար պարանոցով, միանում էր մի վերջույթի, որ դժվար էր գլուխ անվանել: Դատապարտյալի տեղում կանգնած էր նույնպիսի մի արարած` անգլուխ և մուգ գույնի: Դրան նայելով կարելի էր եզրակացնել, որ մահապատիժը ավելորդ էր, քանզի այդ արարածը, եթե ոչ մեռած, ապա կենդանի էլ չէր: Բաց գույնի արարածներից մի քանիսը թաթերին, որ նույնպիսի լպրծուն զանգվածներ էին, բռնած ունեին նիզակներ, որոնք, ավելի շուտ որսի, քան հսկողության համար էին:
Արարողությունը մի քանի րոպե էր արդեն, որ սկսվել էր և ոչ մի արտառոց բան չէր նկատվում, երբ անգլուխ, մուգ գույնի զանգվածը սկսեց մարդանման կերպարանք ընդունել` նախ հայտնվեցին ոտքերը, հետո` մարմնի միջից, դանդաղորեն դուրս եկավ գլուխը: Պահակները և սենյակում հավաքվածներն անհանգստացան, նիզակավորները` պատրաստվեցին: Հանկարծակի բոլորի համար, մարմնից դուրս եկավ ժելեանման ձեռքը և ուղղվեց հավաքվածների վրա: Պատվանդանի ետևում կանգնած, խոսքն ընդհատած, նա լուռ և հրճվանքով նայում էր հանցագործին, կարծես թատրոնի հերթական ներկայացմանը, բայց, երբ պահակների, հետո բոլոր հավաքվածների գլխանման վերջույթները դանդաղ սկսեցին քաշվել անձև մարմինների մեջ, պահակների մոտից ընկան նիզակները, ջղայնությունն ու անիմացությունը պատեցին նրան: Եվ, երբ մուգ արարածը գլուխը բարձրացրեց իր վրա, կողքի նիզակը սուրաց դեպի ձևավորված մարմինը և վնասեց թևը: Չէր հասցրել ձգվել մյուս նիզակի ետևից, երբ գորշ էակը, տեսնելով մուտքից մոտեցող պահակներին, դեպի կտուր տանող աննշան ճեղքով ձգվեց և անհայտացավ: